Dnia 10.III.1945 r. do wsi Simonsdorf (Szymankowo) wkroczyły wojska
48 armii 2 Frontu Białoruskiego
Armii Czerwonej.
(Według źródeł niemieckich potwierdzonych
przez
Centralne Archiwum Ministerstwa Obrony Rosji pismem nr 2/1090 z dnia 25 marca 1994 roku), oddziały wojsk niemieckich rozpoczęły
ewakuację z Malborka w dniu 9 marca 1945 roku
w późnych godzinach wieczornych. Ostatnie
walki w mieście i zamku zakończono 10 marca około godziny 5 rano
Na mocy Układu jałtańskiego (4 – 11 lutego 1945 roku), po ustaleniu nowych granic administracyjnych Europy w latach 1945 – 1950, następuje wysiedlenie społeczeństwa pochodzenia niemieckiego. W miejsce opuszczonych gospodarstw pojawili sie repatrianci z utraconych ziem wschodnich. Od końca lat 40-tych do połowy lat 70- tych przybywali do Szymankowa nowi osadnicy z województw: kieleckiego, bielskiego, lubelskiego i rzeszowskiego, którzy znajdowali zatrudnienie w byłym niemieckim kilkusethektarowym folwarku przekształconym w, Państwowe Gospodarstwo Rolne (PGR) oraz Rolniczą Spółdzielnię Produkcyjną.
W 1947 roku po zniszczeniach wojennych została uruchomiona linia kolejowa relacji
Tczew – Malbork oraz Szymankowo - Nowy Staw co ma znaczący wpływ na rozwój wsi.
Taka zmiana sposobu zarządzania sporymi majątkami rolnymi spowodowała daleko idące przekształcenia przestrzenne i zmiany funkcjonalne w stosunku do niektórych obiektów. Z uwagi na zatrudnianie coraz większej liczby ludzi zbudowano wspomagające osiedle mieszkaniowe.
Ochotniczy ruch strażacki o sześćdziesięcioletniej tradycji, chlubnie zaznaczył swoje istnienie w kartach historii wsi Szymankowo. To w znacznym stopniu ludzie związani ze społeczną działalnością, wolą niesienia ratunku i pomocy wywierali wpływ na życie mieszkańców.
Zawiązana w 1948 roku zakładowa straż
pożarna, ktćra do roku 1952 działała jako
jednostka nieformalna odegrała wiążącą rolę w społeczności wsi. W tymże roku MSW zarejestrowało jako Zakładową Straż Pożarną, która administracyjnie podlegała Państwowemu Gospodarstwu Rolnemu. Założycielem był dh. Henryk Zbróg, który skupił wokół siebie grono zaangażowanych osób: braci Bronisława i Wojciecha Wojnarowskich, braci Józefa, Władysława i Stefana Jarońskich, Tadeusza Ochnińskiego, Konrada Kwiatkowskiego, Władysława Wolaka, Kazimierza Okupińskiego, Romana Wereszko, Józefa Krupa, Józefa Buśko oraz Feliksa Krempa.
Do początku lat siedemdziesiątach wyposażeni w traktor z przyczepą oraz wypożyczoną od Powiatowej Straży Pożarnej motopompą jeździli do pożarów, na ćwiczenia i zawody strażackie.
W 1972 r. OSP Szymankowo otrzymało samochód marki „Żuk“, który znalazł swe miejsce w byłej kuźni PGR które z czasem przekształciło sie w remizę.
W remizie jak i na przyległym placu zaczęto organizować zabawy taneczne którym towarzyszyły orkiestry i kapele. Dochód z tych zabaw druhowie przeznaczali na zakup sprzętu oraz umundurowania.
Dzięki staraniom Zarządu OSP, dh. Henryka Zbróga oraz miejscowych zakładów
pracy w 1976 r. z rąk władz powiatowych druchowie: Henryk Zbróg, Kazimierz Okupiński i Włodzimierz Wilk odebrali upragniony sztandar.
Na początku lat 80-tych zrodziła się inicjatywa wybudowania w Szymankowie kościoła i nowej remizy. Druhowie bardzo aktywnie uczestniczyli w budowie
świątyni.
14 - 16 X 1983 wizytacja kanoniczna Ks.B.pa Tadeusza Goclowskiego
Ddzięki wielkiemu zaangażowaniu OSP Szymankowo 24 czerwca 1984 roku nastąpiło uroczyste poświęcenie świątyni oraz wmurowanie Kamienia węgielnego przez J.E. Ks. Bp. Ordynariusza Archidiecezji Gdańskiej Lecha Kaczmarka.